اگر چیزی را بیش از حد در الکل نگه دارید چه می‌شود؟
تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۴۰۲۰۱
پریسا عباسی- نام رسمی این روش نگهداری، «حفاظت در مایعات» است. دانشمندان از دهه 1600 برای حفظ نمونه‌های جالب خود از این روش استفاده کرده‌اند. طبق گفته موزه تاریخ طبیعی آمریکا، اگر این روش نگهداری به درستی انجام شود، می‌تواند یک نمونه را برای صدها سال حفظ کند.
اما این روش چطور کار می‌کند؟
کاترین ماسلنیکوف، مدیر نگهداری کلکسیون ماهی در موزه برک در سیاتل، گفت: حفظ سایر مواد آلی، نظیر DNA، بافت‌ها یا حتی تمام بدن حیوانات، به درصد الکل بالایی نیاز دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مثلا، ممکن است ماسلنیکوف برای برداشتن یک نمونه آزمایشگاهی از ماهی ، قسمتی از نمونه‌های بافت آن را برای آنالیز DNA برداشته و به ماهی فرمالین (محلول گاز فرمالدئید محلول در آب) تزریق کند تا فرآیندهای بیولوژیکی داخلی، مانند واکنش‌های آنزیمی و تخریب بافت‌ها را متوقف کند. سپس نمونه آزمایشگاهی ماهی را در یک شیشه حاوی۷۰٪ الکل، و۳۰٪ آب غوطه ور می‌کند. ماسلنیکوف گفت: «به نظر می‌رسد که برای ذخیره سازی طولانی مدت، ۷۰٪ الکل، نسبتی جادویی باشد." او می‌گوید: وجود این مقدار آب در محلول باعث می‌شود که بافت‌ها هیدراته بمانند و حیوان یا نمونه نگهداری شده در الکل بتواند شکل خود را حفظ کند. همچنین وجود الکل کافی از رشد کپک‌ها و باکتری‌ها جلوگیری می‌کند.
درصدهای بالاتر الکل ، مثلا اتانول 95 درصد، به عنوان یک ماده آب‌گیر عمل می‌کند، به این معنی که آب موجود در سلول‌های بافت یا نمونه کامل حذف شده و الکل جایگزین آن می‌شود. به گفته Ask a Biologist (مجموعه‌ای که توسط دانشگاه ایالتی آرکانزاس مدیریت می‌شود) ،کمبود آب باعث تغییراتی در پروتئین‌های حساس به آب می‌شود. آنها از هم باز می‌شوند، یا ماهیت طبیعی خود را از دست می‌دهند، و در جای خود در کنار یکدیگر سفت می‌شوند و شکل نمونه را ثابت می کنند. طبق مطالعه انجام شده توسط نشریه PLOS One در سال ۲۰۱۳، این یک روش معمول برای حفظ DNA است.
تصمیم گیری در مورد استفاده از چند درصد الکل می‌تواند کاری دشوار باشد. استفاده بیش از اندازه یا کمتر از مقدار، می‌تواند بر شکل و انعطاف‌پذیری نمونه‌ها تأثیر بگذارد یا حتی توانایی الکل برای حفظ آنها در محلول را کاهش دهد. غلظت بالای الکل مورد استفاده برای بی‌آب کردن یک نمونه، باعث حفظ آن می‌شود. اما ماسلنیکوف می‌گوید: این فرآیند ممکن است نمونه را چروکیده (در اثر از دست دادن آب) و شکننده (از پروتئین‌های سخت شده) کند. گاهی اوقات، این تغییرات مشکل‌ساز نیستند. اما همه چیز بستگی به این دارد که شما سعی دارید چه چیزی را و به چه منظوری نگهداری کنید.
به همین طریق، اگر در یک نمونه در حال نگهداری، آب بیشتری وجود داشته باشد، ممکن است آن نمونه به سرعت فاسد و خراب شود.
کریستوفر راجرز، استادیار پژوهشی مرکز تحقیقات زیست‌شناسی کانزاس و مرکز تحقیقات زیست‌محیطی در دانشگاه کانزاس، در ایمیلی به لایو ساینس نوشت: «اگر یک نمونه که قرار است در الکل نگهداری شود، به اندازه‌ای آب در بافت‌های خود داشته باشد، که بتواند الکل را رقیق کند، ممکن است الکل دیگر این توانایی را نداشته باشد تا میکروارگانیسم‌های پنهانی احتمالی در اعماق نمونه، جایی مانند روده یک نمونه کامل حیوانی را از بین ببرد؛ و باکتری‌های باقی مانده، می‌توانند نمونه را تجزیه کنند. به همین دلیل مهم است که الکل را حدودا ۲۴ ساعت پس از قرار دادن جانور در آن عوض کنیم، زیرا این کار غلظت محلول الکل را افزایش می‌دهد.»
کارول می‌گوید: «زمانی که صحبت از استفاده الکل بعنوان یک نگهدارنده می‌شود، طبیعتا به دنبال میزانی مطمئن و خوب از الکل هستید، که هم غلظتی مناسب داشته باشد تا بتواند میکروارگانیسم‌ها را مهار کند، و هم ساختار سلولی چیزی را که به آن نگاه می‌کنید از بین نبرد.»
منبع: livescience
5858
کد خبر 1742174منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: الکل شیمی مهندسی مواد حیات وحش یک نمونه بافت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۴۰۲۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هشدار ! این نشانه‌ها به شما می‌گوید کمبود پروتئین دارید
متخصصان تغذیه میزان مصرف پروتئین روزانه را به ازای هرکیلو وزن بدن، هشت دهم گرم می‌دانند، اما بسیاری از افراد مقداری کمتر یا بیشتر از این میزان مصرف می‌کنند.
به گزارش سرگرمی روز، بسیاری از افراد به ویژه بانوان که رژیم‌های غذایی سخت و سنگین دارند از مصرف کربوهیدرات و پروتئین خودداری می‌کنند، غافل از اینکه کمبود دریافت این مواد زمینه ساز بروز انواع عارضه‌های سلامت می‌شود.
موارد زیر از جمله نشانه‌های کمبود دریافت پروتئین است:به خوردن خوراک‌های شیرین یا شور تمایل دارید
میزان کافی پروتئین دربدن سبب سوزانده شدن قند ناشی از مواد خوراکی و تنظیم آن می‌شود، از این رو رژیم خوراکی کم پروتئین سبب آزاد سازی بیشتر قند خون درون رگ‌ها و درنتیجه تمایل فرد به مصرف بیشتر خوراکی‌های شیرین یا شور می‌شود.
عضله‌های بدن ضعیف و آسیب پذیر می‌شوند
زمانی که به میزان کافی پروتئین دربدن وجود نداشته باشد بدن ذخیره کافی برای فعالیت‌های فیزیکی ندارد، عضله‌ها ضعیف شده و فرد توانایی کافی برای انجام فعالیت به ویژه ورزش ندارد.
کمبود دریافت پروتئین سبب می‌شود تا آسیب‌های ناشی از جراحی به زودی ترمیم نشده و فرد دچار درد‌های مفصلی و عضلانی شود.
ریزش موی سر پاسخ بدن به کمبود دریافت پروتئین
مصرف کم پروتئین می‌تواند سبب ریزش موی سر، شکنندگی ناخن ها، زرد شدن پوست صورت و احساس ضعف و ناتوانی شود. تک خوردن لب‌ها و پوسته پوسته شدن ناخن‌ها همگی از اثر‌های کمبود مواد پروتئینی دربدن است.
ضعف سیستم ایمنی بدن
سوء تغذیه و کمبود مصرف مواد مغذی به ویژه پروتئین‌ها سبب ضعف سیستم ایمنی بدن و ابتلای فرد به انواع بیماری‌ها می‌شود.
دراین حالت بدن ذخیره پروتئینی کافی برای مبارزه با عامل‌های بیماری زا نداشته و در زمان ابتلا به بیماری به سختی به درمان‌ها پاسخ می‌دهد.
ضعف خلق و خو و احساس عصبانیت
انتقال دهنده‌های عصبی مانند سروتونین و دوپامین همگی از پروتئین تشکیل شده‌اند و کمبود پروتئین سبب افت خلق و خو، ضعف اعصاب، کاهش میزان هوشیاری، عصبانیت و پرخاشگری در افراد می‌شود.
کم خوابی
کمبود پروتئین سبب کم خوابی، بی خوابی و دیدن کابوس می‌شود. تریپتوفان اسید آمینه‌ای ضروری برای سلامت بدن است که سبب احساس خواب آلودگی می‌شود. این اسید آمینه درخوراکی‌هایی، چون دانه‌های آجیل، گوشت بوقلمون، ماهی، برخی انواع پنیر، لوبیا، عدس و تخم مرغ موجود است. کمبود دریافت پروتئین می‌تواند سبب بدخوابی، بی خوابی و برهم خوردن تعادل هورمون‌های بدن شود.
درچه بازه های زمانی از روز پروتئین مصرف کنیمبیشتر افراد بیشترین میزان پروتئین دریافتی خود را درطول وعده شام به دست می‌آورند، که دراین حالت به دلیل نزدیک بودن به زمان خواب، بیشتر پروتئین به صورت قند جذب بدن می‌شود، کارشناسان توصیه می‌کنند افراد در طول روز و در وعده‌های صبحانه و نهار نیز به میزان کافی پروتئین دریافت کنند تا بدن آنها بیشتربه عضله سازی بپردازد و از ایجاد قند و چربی جلوگیری شود.
خوردن مواد پروتئینی یک ساعت قبل یا پس از انجام تمرین‌های ورزشی می‌تواند سبب عضله سازی، ترمیم بافت‌های عضلانی آسیب دیده دراثر ورزش و افزایش استقامت بدنی برای انجام تمرین‌های ورزشی و قهرمانی شود.
کانال عصر ایران در تلگرام
جاده کندوان یک طرفه شد